Την Κυριακή της Πεντηκοστής του 2022, κάτω από τις αψίδες του Πατριαρχικού Ναού Αγίου Γεωργίου στο Μαρτυρικό Φανάρι της Μητρός Εκκλησίας της Κωνστνατινουπόλεως, ο Αχρίδος κ. Στέφανος έχοντας μόλις βγει από το σπήλαιο της απομόνωσης στο οποίο είχε δεκαετίες τώρα την Έδρα της η Εκκλησία του, μοίραζε απλόχερα υποσχέσεις.
«Η υπόσχεσή μας είναι ότι ακούραστα θα εργαστούμε για την προκοπή μας και υπομονετικά θα περιμένουμε εκείνη την ευπρόσδεκτη στιγμή, όταν μια χαρμόσυνη Ανακοίνωση της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας θα συνοδευθεί από την χαρμόσυνη κρούση των Κωδώνων, θα γεμίσει με ανείπωτη χαρά τις καρδιές των Συγχρόνων και θα Αναπαύσει τις ψυχές των Κεκοιμημένων» έλεγε προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό μας Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο με τον οποίο μόλις είχε Συλλειτουργήσει.
«Ας ακουστεί περίτρανα, με την φωνή της Μητρός και Δεσποίνης Εκκλησίας, της Αρχής των κατά Τόπους Εκκλησιών, η Είδηση για το σημερινό γεγονός της Αποκαταστάσεως της Λειτουργικής Ενότητός μας με τον Ορθόδοξο κόσμο» κραύγαζε περιχαρής, ο Αρχιεπίσκοπος της Εκκλησίας την οποία μέχρι πρότινoς μόνο ο ίδιος Αναγνώριζε.
«Σε Σας είναι η ευθύνη της Μητρός Εκκλησίας για το καλό και για την προκοπή της οικογένειας των Ορθοδόξων, σε Σας είναι τα Προνόμια και τα Δίκαια και εμείς δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο απ’ όσα έλαβαν οι άλλοι, ή με κάποιο τρόπο διαφορετικό από αυτόν με τον οποίο παραχωρήσατε τα άλλα Αυτοκέφαλα της ιστορίας και του παρόντος. Τηρουμένων των αναλογιών με τα λόγια του Σοφού Σολομώντος, έχοντες υπ’ όψιν την ευθύνη Σας και το Πρωτείο της Διακονίας, μαζί με τα Προνόμια και το κύρος της Καθέδρας της Κωνσταντινουπόλεως, θα πούμε: «μεγάλως ἰσχύειν πάρεστί σοι πάντοτε, καὶ κράτει βραχίονός σου τίς ἀντιστήσεται; […] ἐλεεῖς δὲ πάντας, […] ἀγαπᾷς γὰρ τὰ ὄντα πάντα, […] φιλόψυχε» έλεγε από το πλέον επίσημο βήμα ο Ιεράρχης.
Σήμερα, τέλη Φεβρουαρίου του 2024, σχεδόν δυο χρόνια μετά, οι υποσχέσεις του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος κ. Στεφάνου χάθηκαν, θυμίζοντας αυτές που βροντοφωνάζουν πρώην εθισμένοι για να πείσουν τους άλλους αλλά και τον εαυτό τους, λίγο πριν ξανακυλήσουν στον εθισμό τους.
Ο ΕΘΙΣΜΟΣ ΤΗΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ» ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΖΟΓΟ
Ο κύριος λόγος για τον οποίο η Εκκλησία του κ. Στεφάνου απολάμβανε μια απομόνωση Τύπου Βόρειας Κορέας ήταν η βαριά ενασχόληση της με την Πολιτική. Τις δεκαετίες που οι Κυβερνώντες την Βόρεια Μακεδονία «έχτιζαν» Αφηγήματα για Μακεδόνες, Αλέξανδρους και Βουκεφάλες η εκεί Εκκλησία αποτελούσε τον Ιερό Βραχίονα τους. Αν και το κύριο χαρακτηριστικό της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως Κοινότητα είναι η Επικοινωνία και η Κοινωνία, για τον κ. Στέφανο και τους Ιεράρχες της Εκκλησίας του η Απομόνωση δεν τους ενοχλούσε. Μέχρι που οι Πολιτικές ισορροπίες άλλαξαν.
Οι Σχέσεις με την Ελλάδα Αποκαταστάθηκαν, οι μεγαλοστομίες και οι ιστορικές ακρότητες έπαψαν να είναι το Επίσημο Αφήγημα της Χώρας και όλα άρχισαν να παίρνουν μια λογική (σ.σ. όσο είναι αυτό δυνατόν στην Βαλκανική Γειτονιά μας) ροή.
Ίσως μέσα στην χαρά των ημερών να μην φάνηκε αρκετά ή όσοι το είδαν έκαναν πως δεν το είδαν, αλλά και αυτή ακόμη η μεταστροφή της Εκκλησίας της Αχρίδος προς την κανονικότητα έγινε με Πολιτική βούληση. Η παρουσία του Πρωθυπουργού Κοβασέβσκι στον Πατριαρχικό Ναό Αγίου Γεωργίου στο Μαρτυρικό Φανάρι εκείνη την μέρα, μόνο Εθιμοτυπική δεν ήταν.
Σε κάθε περίπτωση η επιστροφή της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος στην Κανονικότητα, χαιρετίστηκε και έγινε δεκτή μετ’ επαίνων μεν, με επιφύλαξη δε, αφού ο κ. Στέφανος πριν πάει στο Μαρτυρικό Φανάρι της Μητρός Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως είχε φροντίσει να περάσει από το Βελιγράδι για να Δηλώσει την Συμμετοχή της Εκκλησίας του σε ένα νέο Πολιτικό Παιχνίδι, το οποίο μάλιστα δεν ήταν καν της Χώρας του.
Στη Σερβία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Στέφανος παρέλαβε στα χέρια του το πρώτο υβρίδιο που μόλις είχε βγει από την Εκκλησιαστικο-πολιτική Μήτρα που δημιούργησαν Ρωσία και Σερβία. Ήταν ο «Τόμος Αυτοκεφαλίας» που του παρέδωσε ο Σέρβος Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Πορφύριος καθιστώντας τον Στέφανο και την Εκκλησία του ουσιαστικά το πρώτο «πειραματόζωο» στο πείραμα που εμπνεύστηκε ο Γέροντάς του, ο άνθρωπος που επί σειρά ετών εργάζεται στην κατεύθυνση της Μετατροπής της Εκκλησίας της Σερβίας στον σημαντικότερο και κοντινότερο Δορυφόρο της Εκκλησίας της Ρωσίας.
Η στάση που τήρησε στην συνέχεια ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος και τα όσα υποστήριξε με απόλυτο τρόπο στο Φανάρι έδωσαν την εικόνα πως ο ίδιος δεν πήρε στα σοβαρά την «Αυτοκεφαλία» που του χάρισε ο Σέρβος Μακαριώτατος Πατριάρχης. «Λήξη συναγερμού» είπαν πολλοί. Ωστόσο, ο Οικουμενικός Πατριάρχης σ’ εκείνο το Συλλείτουργο ήταν απόλυτος. «Η από τούδε πορεία σας εξαρτάται Αποκλειστικώς εκ της ιδικής σας συμπεριφοράς και εκ των επιλογών σας» είχε πει στον Αρχιεπίσκοπο κ. Στέφανο.
Όμως το μικρόβιο του Πολιτικού τζόγου είχε πλέον μολύνει ξανά την μικρή Βαλκανική Εκκλησία.
«ΠΙΟΝΙ» ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΣΚΑΚΙΕΡΑ
Υπό κανονικές συνθήκες, σήμερα, δύο χρόνια σχεδόν μετά την επιστροφή στην κανονικότητα ο Τόμος, ο πραγματικός, της Αυτοκεφαλίας ίσως και να συντασσόταν ήδη. Το μόνο που έμενε ήταν η σύνδεση λόγων κι έργων. Η Απόδειξη δηλαδή πως το πάθημα έγινε μάθημα και πως η επιστροφή στην οικογένεια των Ορθοδόξων ήταν το ειλικρινές ζητούμενο. Όμως σήμερα ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος κ. Στέφανος βρίσκεται πιο μακριά από την Αυτοκεφαλία απ’ όσο ήταν εκείνο το πρωινό της Πεντηκοστής στο Φανάρι. Γιατί όμως;
Όπως οι εθισμένοι πωλούν βέρες και οικογενειακά Κειμήλια «κοψοχρονιά» για να μπορέσουν να παίξουν, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στους ίδιους και στην οικογένεια τους έτσι και μια ομάδα στην Εκκλησία της Γειτονικής Χώρας αποφάσισαν πως το συμφέρον τους δεν είναι να αποκτήσουν την δική τους Ανεξάρτητη παρουσία στην οικογένεια των Ορθοδόξων, αλλά να ανταλλάξουν τα όσα πέτυχαν με το «προνόμιο» του να γίνουν πιόνια στην Σερβο-ρωσική σκακιέρα.
Και τώρα η Εκκλησία που δια του Επικεφαλής της έλεγε στον Πατριάρχη πως «Η Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη Αποκαταστάσεώς μας από τις περιπέτειες της Απομονώσεως είναι, και θα μεριμνήσουμε να είναι, το θεμέλιο στο οποίο θα οικοδομήσουμε το μέλλον μας, πάντοτε υπό τις σοφές Συμβουλές της Μητρός Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως» άλλαξε το Αφήγημα της. Οι άνθρωποι που εκλιπαρούσαν για Αποκατάσταση Αναγνωρίζοντας πως ο μόνος στην Ορθόδοξη οικογένεια που μπορεί να τους την παρέχει είναι ο Οικουμενικός Θρόνος απέκτησαν νέες προτεραιότητες. Κι έτσι η Εκκλησία που μισό Αιώνα και πλέον ζούσε εκτός Ορθοδοξίας κι επανήλθε ακριβώς επειδή η Κωνσταντινούπολη το επέτρεψε, Διαμαρτύρεται γιατί αντίστοιχες ενέργειες έγιναν και για την προβληματική που είχε Αναπτυχθεί στην Ουκρανία.
Με απλά λόγια, αφού Αναγνωρίστηκαν ως Κανονικοί, οι Ιεράρχες των Σκοπίων Αποφάσισαν πως η Ουκρανική Εκκλησία δεν είναι Κανονική. Πριν καν στεγνώσει η μελάνη της Υπογραφής του ίδιου Πατριάρχου που επανέφερε αυτούς και τους Ουκρανούς, οι Ιεράρχες της Βόρειας Μακεδονίας θυμήθηκαν τον παλιό καλό εαυτό τους. Το παράδοξο είναι πως ενώ το Ουκρανικό Αυτοκέφαλο είχε προηγηθεί της Επιστροφής της Αρχιεπισκοπής Αχρίδος στην Κανονικότητα ουδείς εκ των Εκπροσώπων της Εκκλησίας της Αχρίδος έκανε την παραμικρή νύξη όταν λάμβανε την Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη της Αποκατάστασεως. Και πως να το πουν άλλωστε όταν Δήλωναν πως «Ήρθαμε στη Μητρική Αγκαλιά, Παναγιώτατε, μετά από μια Περίοδο περιπλανήσεως στην Πνευματική έρημο των παθών και της Απομονώσεως. Όπως όλοι μπορούν να πράξουν λάθη, κι εμείς κάναμε και τα Αναγνωρίζουμε».
Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο παρακολουθεί με προβληματισμό την στάση τους Σκοπιανών Αρχιερέων και υπό τις παρούσες Συνθήκες δεν υπάρχει η παραμικρή πρόθεση για την οποιαδήποτε ενέργεια.
Άλλωστε η χώρα εισέρχεται με μακρά Εκλογική Διαδικασία αφού στα τέλη Απριλίου θα πραγματοποιηθεί ο πρώτος γύρος των Προεδρικών Εκλογών ενώ στις αρχές Μαΐου θα λάβουν Χώρα οι Βουλευτικές Εκλογές. Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά πρόσωπα και καταστάσεις στην Γειτονική Χώρα σημειώνουν πως το αποτέλεσμα των Εκλογών αυτών θα κρίνει και την στάση της Εκκλησίας.
Για την ώρα, όλα δείχνουν πως η στάση που τηρεί η Αρχιεπισκοπή Αχρίδος είναι στην κατεύθυνση της στήριξης των Ρωσo-σερβικών σχεδιασμών για την Ανάδειξη νέου τρόπου Απονομής Αυτοκεφαλίας παρακάμπτοντας την Κωνσταντινούπολη και την Πρακτική από την οποία προέκυψε το σύνολο των Αυτοκεφάλων Εκκλησιών εκτός φυσικά από τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία και την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου.
Visits: 4
