Αναδυόμενα θεολογικά ρεύματα στην Ορθοδοξία

Η κίνηση επιστροφής στην παράδοση και η εκλαΐκευση της πατερικής θεολογίας κατά τον 20ό αι. προκάλεσαν ένα είδος αγκύλωσης στο γράμμα της πατερικής γραμματείας, εμφανίζοντας μια σειρά από παθογένειες της ελληνικής ορθόδοξης θεολογίας. Συχνά ορισμένοι κύκλοι εξωραΐζουν και ανακατασκευάζουν το ένδοξο παρελθόν του Βυζαντίου σε μια κλειστή και απολύτως συντελεσμένη διάσταση και νοσταλγική αναπόληση της παράδοσης.

Ο Εθνοκεντρικός χαρακτήρας, ο φονταμενταλιστικός τρόπος κατανόησης της Παράδοσης, ο αντιδυτικισμός, η έλλειψη Ενδοορθόδοξης ενότητας και συνεργασίας, η εν πολλοίς Γραφειοκρατική και εκ των άνω Εκκλησιολογία, η έλλειψη ουσιαστικού ενδιαφέροντος για την προώθηση του Διαχριστιανικού Διαλόγου, η Αδράνεια και αδιαφορία για τα μεγάλα και συστημικά προβλήματα του Σύγχρονου κόσμου, η αδύναμη θέση των λαϊκών στην Εκκλησία είναι πλέον κοινά χαρακτηριστικά σε πολλές τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες.
Ωστόσο, πέρα από τις συντηρητικές αυτές τάσεις στη σύγχρονη Ορθοδοξία, στην Ελλάδα υπάρχουν εν εξελίξει σημαντικά ανανεωτικά θεολογικά ρεύματα, τα οποία προωθούν και επεκτείνουν γόνιμα και δημιουργικά τη θεολογική αναγέννηση του 20ού στον 21ο αι.

Η έμφαση εδώ βρίσκεται στην εμπνευσμένη επικαιροποίηση της Παράδοσης, στην εργώδη και κριτική θεολογική σπουδή, στην προφητική διάκριση της ιστορίας, στην Ποιμαντική της συμπερίληψης και της συμφιλίωσης, στη συνάντηση της θεολογίας με τον Σύγχρονο κόσμο και Πολιτισμό…

Στην Εφημερίδα «Το Βήμα» των Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου 2023

Visits: 11