Εἶπε ὁ Γέροντας: “Δέν εἶναι ἐλευθερία, ὃταν ποῦμε στούς ἀνθρώπους ὃτι ὃλα ἐπιτρέπονται. Αὐτή εἶναι σκλαβιά. Γιά να προκόψει κανείς πρέπει να δυσκολευτεῖ. Ἄς πάρουμε ἓνα παράδειγμα. Ἔχουμε ἓνα δεντρὰκι. Τό περιποιούμαστε, του βᾶζουμε πάσαλο καί το δένουμε με σκοινί. Δέν τό δένουμε φυσικά με σύρμα, γιατί θα τοῦ κάνουμε κακό.
Μέ τους τρόπους αὐτούς δέν τό περιορίζουμε τό δέντρο; Καί ὅμως δέ γίνεται ἀλλιῶς. Γιά κοιτάξτε καί τό παιδάκι. Τοῦ περιορίζουμε τήν ἐλευθερία ἀπό την ἀρχή. Μόλις συλλαμβάνεται εἶναι περιορισμένο τό κακόμοιρο στήν κοιλιά τῆς μητέρας του, μένει ἐκεῖ εννιά μῆνες. Ὓστερα γεννιέται τό φασκιώνουν, μέ τά πανιά, τό δένουν, μόλις ἀρχίζει να μεγαλώνει τοῦ βάζουν κάγκελα κ.λπ.
Ὃλα αὐτά εἰναι ἀπαραίτητα γιά νά μεγαλώσει. Φαίνονται ὄτι τοῦ στεροῦν τήν ἐλευθερία, ἀλλά δίχως αὐτά τά προστατευτικά μέτρα, τό παιδί θά πέθαινε ἀπό τήν πρώτη στιγμή”.
Από το βιβλίο του Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση Ο Γέροντας Παΐσιος” σελίδες 128-129
Visits: 0
