Το νέο τεύχος της «Σύναξής» μας (Αριθμό τεύχους 169)


«Παρουσία κι ευθύνη»

Το νέο τεύχος της «Σύναξής» μας (αρ. 169).

Παραθέτω το ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ και στη συνέχεια τα ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ.

[Το εξώφυλλο το κοσμεί έργο της Βάσως Γώγου Βάσω Γώγου].

……………………………………………………………………………………………………………

Π Ρ Ο Λ Ο Γ Ι Κ Ο

Παρουσία κι ευθύνη σε ομόκεντρους κύκλους…

Από δύο μέρη αποτελείται το παρόν τεύχος. Το πρώτο μέρος συντίθεται από κείμενα ποικίλης θεματικής, ενώ το δεύτερο μέρος είναι αφιέρωμα στο πρόσωπο και το έργο ενός αγαπημένου συνοδοιπόρου μας.

Τα κείμενα του πρώτου μέρους έχουν θεματική ποικίλη, σε μια προσπάθεια να ψηλαφηθεί πολλαχόθεν η περιπετειώδης παρουσία της Εκκλησίας στο εκάστοτε σήμερα, η ευθύνη για την οδοιπορία, η ανοιχτωσιά την οποία αξιώνει η πίστη όσο κι αν αυτή η αξίωση συχνά τρομάζει ακόμα κι όσους συμμερίζονται την πίστη. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, θα δει ότι το ζήτημα που συνέχει την θεματική ποικιλία, είναι το πώς υπόκεινται στην κρίση του ζωντανού Θεού όλοι οι ανθρώπινοι κόποι, ακόμα φυσικά και οι κόποι που γίνονται στο όνομα του. Μέσα από την πολυείδεια και την πολυφωνία που δεν εμποδίζουν την ζωογόνο δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Το αντίθετο, μάλιστα: την δεξιώνεται [1].

Κάθε κείμενο του εν λόγω πρώτου μέρους μοιάζει να κινείται σε κάποιον από τους ομόκεντρους κύκλους οι οποίοι σχηματίζονται με κέντρο τον εργαζόμενο Θεό. Αν πρώτος κύκλος αφορά την εκκλησιαστική κοινότητα, ο επόμενος αφορά την κοινωνία όπου συγκροτείται η κοινότητα, και ο κατοπινός κύκλος αφορά το ακόμα παραπέρα έως εσχάτου της γης. Όπως έχουμε κάνει και άλλοτε, τα κείμενα μας πηγαίνουν σχηματικά μπρος και πίσω, ακριβώς για να καταδειχθεί το ομόκεντρο και το διαδραστικό αυτών των κύκλων. Έτσι λοιπόν ο Δημήτρης Μόσχος ανιχνεύει στο έργο των Τριών Ιεραρχών την πολιτική ουτοπία, δηλαδή εξετάζει την πρόταση την οποία κομίζει η πιστεύουσα κοινότητα προς όλη την κοινωνία. Από την άλλη, ο π. Αγάπιος Κόρμπου μελετά ένα ζήτημα της εκκλησιαστικής κοινότητας, την λειτουργία του πνευματικού πατρός σύμφωνα με το «Γεροντικό». Ο Βασίλης Αδραχτάς διευρύνει την Εκκλησιαστική Μαρτυρία και μελετά τον εγκεντρισμό της Ορθόδοξης Θεολογίας στον αυτόχθονα Πολιτισμό της Αυστραλίας, δηλαδή σε μια συνάφεια νέα στην ως τώρα εμπειρία μας.

Στη συνέχεια, δύο κείμενα μας ξαναφέρνουν στο εσωτερικό της Εκκλησιαστικής Κοινότητος, για να επιμείνουν ότι εκκρεμεί η διευθέτηση προβλημάτων τα οποία είναι λυμένα Θεολογικώς, αλλά σφιχτοδεμένα στην Εκκλησιαστική πραγματικότητα: Ο π. Παύλος Κουμαριανός θίγει το διαβόητο ζήτημα της Γυναικείας «Ακαθαρσίας», το δε «Κέντρο για τις Διακόνισσες “Αγία Φοίβη”» διατυπώνει προτάσεις για την πρακτική Αναβίωση της Χειροτονούμενης Τάξης των Διακονισσών. Ο Πάνος Νικολόπουλος συζητά με την ματιά του Νίκου Καζαντζάκη και αφουγκράζεται αγωνία πίστης εκεί όπου η πίστη νομίζεται απούσα.

Το πρώτο μέρος κλείνει με κείμενα τα οποία προχωρούν σε Διαθρησκειακό και σε Διαχριστιανικό έδαφος. Η Εβελίνα-Στεφανία Ντέμπεκ παρουσιάζει την Ερμηνεία μιας Παλαιοδιαθηκικής Προφητείας από Χριστιανούς και Μουσουλμάνους σε αντίστιξη. Οι δε Σωτήριος Πολύζος και Μαριασερένα Μπονάτσι αποτυπώνουν την εμπειρία τους από την συνάντηση (τον περασμένο Σεπτέμβριο) ανθρώπων διαφορετικών πίστεων και Εθνικών προελεύσεων, οι οποίοι ζουν γύρω από τη Μεσόγειο και ζουν την Μεσόγειο, την τόσο ταραγμένη σήμερα.

Το δεύτερο μέρος του τεύχους αποτελεί αφιέρωμα στον Γιάννη Λάππα, συνεργάτη του πρωτομάστορα της «Σύναξης» Παναγιώτη Νέλλα και Μέλος της Συντακτικής της Επιτροπής ως την τελευταία του στιγμή (στο προηγούμενο Τεύχος Δημοσιεύσαν τον Αποχαιρετισμό που του απευθύναμε στη Νεκρώσιμη Ακολουθία του).

Σε πολλούς ίσως φανεί παράδοξο το πολυσέλιδο αυτό αφιέρωμα, διότι ο Γιάννης Λάππας ήταν σε πολλούς άγνωστος, παρ’ όλο που σε πάμπολλους ήταν πασίγνωστος. Ελάχιστα κείμενά του βρίσκονται στη «Σύναξη», παρ’ όλο που ποτέ δεν απουσίασε απ’ αυτήν η πνοή του. Αυτό, διότι ο Γιάννης Λάππας ήταν από τους ανθρώπους που στο φυσικό τους είναι τα γραψίματα, δεν είναι όμως αυτομάτως και οι δημοσιεύσεις. Δάσκαλος δια βίου και εντυπωσιακά δραστήριος, έγραφε, κατέγραφε, αλληλογραφούσε αδιάκοπα – και κόπιαζε απερίσταλτα.

Στο αφιέρωμα αποτυπώνονται ενδεικτικές μαρτυρίες για την βιωτή του, από ένα μεγάλο εύρος ανθρώπων: Φίλων, Μαθητών, Συνεργατών… Αλλά γίνεται και κάτι άλλο: Δημοσιοποιούνται κάποια στοιχεία από την διαδρομή του, τα οποία αφορούν την ιστορία της Θεολογίας στο δεύτερο μισό του 20ού και στις αρχές του 21ου Αιώνα. Στοιχεία που έτσι τίθενται στη διάθεση των Μελετητών της περιπετειώδους παρουσίας της Εκκλησίας στο εκάστοτε σήμερα, της ευθύνης για την οδοιπορία, της ανοιχτωσιά την οποία αξιώνει η πίστη.

Θ.Ν.Π.

[1] «Η των ειρημένων ετερότης τε και παραλλαγή την ενοειδή και θεοποιόν χάριν του Πνεύματος ου διεκώλυσεν». Φώτιος, Επιστολή β΄, προς πάπα Νικόλαον, PG 102, 608.

…………………………………………………….

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α

– ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΣ, «Τρεῖς Ἱεράρχες καὶ πολιτικὴ οὐτοπία».
– ἱερομ. ΑΓΑΠΙΟΣ ΚΟΡΜΠΟΥ, «Ὁ λόγος τοῦ πνευματικοῦ πατρὸς κατὰ τὸ Γεροντικό».
– ΒΑΣΙΛΗΣ ΑΔΡΑΧΤΑΣ, «Nyampe: Σκέψεις γιὰ μία αὐτόχθονη Ὀρθόδοξη θεολογία στὴν Αὐστραλία».
– πρωτοπρ. ΠΑΥΛΟΣ ΚΟΥΜΑΡΙΑΝΟΣ, «Μωρῶν ἀνθρώπων ἐφευρέματα (ἢ περὶ τῶν «ἐν ἀφέδρῳ» γυναικῶν)».
– ΚΕΝΤΡΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΑΚΟΝΙΣΣΕΣ “ΑΓΙΑ ΦΟΙΒΗ“, «Γιὰ τὴν ἀναβίωση τοῦ θεσμοῦ τῶν Διακονισσῶν“.
– ΠΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, «Ἡ ἀναζήτηση τοῦ Θεοῦ στὸν Ἀνήφορο τοῦ Νίκου Καζαντζάκη».
– ΕΒΕΛΙΝΑ-ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΝΤΕΝΜΠΕΚ, «Ὁ ἱππέας τοῦ ὄνου καὶ ὁ ἀναβάτης τῆς καμήλας».
– ΣΩΤΗΡΙΟΣ Σ. ΠΟΛΥΖΟΣ, «Μωσαϊκὸ ἐλπίδας».
– ΜΑΡΙΑΣΕΡΕΝΑ ΜΠΟΝΑΤΣΙ, «Νὰ μὴ δημιουργοῦμε “τρύπες στὴν ἱστορία“».

ΜΝΗΜΗ ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΠΠΑ
– Βιογραφικό.
– ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΑΠΠΑΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΑΠΠΑ, ΝΙΚΟΣ ΛΑΠΠΑΣ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων Δυρραχίου και Πάσης Αλβανίας, ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ Μητροπολίτης Κορέας, ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΙΡΒΙΔΑΚΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ι. ΚΥΡΤΑΤΑΣ, ΕΥΗ ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗ-ΠΙΣΙΝΑ, π. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΡΙΩΤΟΓΛΟΥ, ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΣ, ΠΑΝΟΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΘΑΝΑΣΗΣ Ν. ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Α. ΜΠΟΖΙΝΗΣ, Αρχιμ. π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΣΑΡΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ.

– Βιβλιοπαρουσιάσεις: Theodora Tzavella (“Ιορδάνης της σαξωνίας, Η γέννηση του τάγματος των αδελφών ιεροκηρύκων”), Dimitrios Baltas (“Ανδρέας Αργυρόπουλος, Χριστιανοί και πολιτική”).

– EΝΘΕΤΑ ΤΕΧΝΗΣ: Βάσω Γώγου, για τον “Ξένο” του Jean Michel Folon.

[ Δημήτρης Μόσχος , Vasilis Adrahtas , Pavlos Koumarianos , Κωνσταντίνος Μποζίνης , Evi Voulgaraki , Δημήτρης Ι. Κυρτάτας ]

Views: 1


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαφημιστείτε στο Lavaron

Για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Μετάβαση στο περιεχόμενο