Το περιστατικό αυτό το περιγράφει ο κ. Παντελής: “Μια μέρα ήμασταν πάνω σ’ ένα ύψωμα που λεγόταν “Φονιάς”. Μας είχαν αποκλείσει οι αντάρτες και δε μπορούσαμε να φύγουμε από πουθενά, γιατί δεν υπήρχε διέξοδος διαφυγής. Ο Αρσένιος ήταν όρθιος. Οι σφαίρες έπεφταν γύρω του, σφύριζαν στα αυτιά του. Εγώ τον έπιανα από τον χιτώνα και τον τραβούσα δυνατά να πέσει κάτω. Αυτός τίποτα. Κοίταζε ψηλά και είχε τα χέρια του σταυρωμένα. Φαίνεται ότι μας λυπήθηκε ο Μεγαλοδύναμος και κάποια στιγμή έγινε το θαύμα και ήρθαν τα αεροπλάνα και άνοιξαν δρόμο.

Όταν φεύγαμε του λέω:

“Καλά Χριστιανέ μου δεν έπεφτες κάτω”;

“Προσευχόμουν” ήταν η απάντησή του.

Τι δύναμη είχε η προσευχή του και πόση μεγάλη η πίστη του, ώστε να αψηφά τις σφαίρες! Το πιο πιθανό είναι να παρακαλούσε τον Θεό να σωθούν οι άλλοι και να σκοτωθεί ο ίδιος! Γι αυτό στεκόταν όρθιος προσευχόμενος και παντελώς ακάλυπτος. Ο δίκαιος Θεός βλέποντας την αυτοθυσία του, τον έσωσε μαζί με τους άλλους”.

Ο Αρσένιος αφού υπηρέτησε την πατρίδα με αυταπάρνηση και θυσιαστικό πνεύμα, αληθινός πατριώτης, στις 21 Μαρτίου του 1950 πήρε το απολυτήριο του στρατού από τη Μακρακώμη Λαμίας.

Από το βιβλίο: “Μυστικοί Ασκητικοί Αγώνες του Αγίου Παϊσίου” του Μιλτιάδη Βιτάλη, σελίδες 53-54

Visits: 2