Παρατίθεται συνέντευξη που παραχώρησε στο ιστολόγιό μας ο ΑΓΥ Ιωάννης Ορφανουδάκης-Φώσκολος, μετά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και τις συνομιλίες που είχε εκεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη και άλλους παράγοντες της Μεγάλης Εκκλησίας.
Ρ.Φ.: Καταρχάς, καλησπέρα σας, κύριε Ορφανουδάκη, και σας ευχαριστούμε γι’ αυτήν την συνέντευξη. Μόλις επιστρέψατε από την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στο βαθμό που γνωρίζουμε είχατε ενδιαφέρουσες και πολύ σημαντικές συζητήσεις τόσο με τον Παναγιώτατο όσο και με άλλους φορείς και πρόσωπα στο Φανάρι και την Κωνσταντινούπολη. Θα θέλατε να μας πείτε;
Ι.Ο.: Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη. Θα μου επιτρέψετε πριν συνεχίσουμε και από τον ιστότοπό σας να εκφράσω πολύ συγκεκριμένα για πολλοστή φορά τις ευχαριστίες μου στον Οικουμενικό Πατριάρχη τόσο για την φιλοξενία όσο και για την αγάπη, τιμή και εμπιστοσύνη που με περιβάλλει, αφού άλλωστε αυτή, και είναι γνωστό, δεν ήταν η πρώτη φορά που επισκέπτομαι την Μητέρα Εκκλησία. Αγάπη και αισθήματα που είναι γνωστό ότι τα ανταποδίδω από το βάθος της ψυχής μου τόσο στον Θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου όσο και στο πρόσωπο του Παναγιωτάτου.
Ρ.Φ.: Έλληνας, ομογενής για πολλά χρόνια στην Ελβετία, μέλος-στέλεχος της παράταξης της ΝΔ που αυτή την στιγμή είναι κυβέρνηση, Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος και πανεπιστημιακός υπότροφος του ΙΚΥ στο ΕΚΠΑ με αντικείμενο την Ορθόδοξη θεολογία και επιθυμητή κατεύθυνση -όπως και στη Ρωμαιοκαθολική θεολογία- την Δογματική και το Κανονικό Δίκαιο, εκτός της Σημειωτικής της Βίβλου, αλλά Ρωμαιοκαθολικός στο Δόγμα της πίστης. Δεν είναι λίγο οξύμωρη αυτή η σχέση σας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Γαληνότατε;
Ι.Ο.: Ευχαριστώ για την ερώτηση, άλλωστε ήμουν σίγουρος πως κάποια στιγμή από κάποιον θα μου γινόταν και αναφέρομαι στο Ορθόδοξος – Ρωμαιοκαθολικός. Γνωρίζετε την θέση μου. Όπως την γνωρίζουν και όλοι όσοι ασχολούνται με αυτά τα ζητήματα. Ήμουν ανέκαθεν -και όχι επειδή ξύπνησα ένα πρωί- υπερασπιστής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, των δομών, των θέσεών του και των δράσεών του. Για μας τους θεολόγους βασική γνώση αποτελεί πρωτίστως η εμπέδωση και η κατανόηση της Εκκλησιαστικής Ιστορίας που άρχεται στην πρωτοχριστιανική περίοδο και φτάνει στις μέρες μας. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν και αφού αναφερόμαστε σε αυτό, να εκτιμάς τον εαυτό σου ως Έλληνα Χριστιανό (ασχέτως δόγματος) και να μην αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή σου η ταυτότητα είναι συνυφασμένη και με τη Ρωμιοσύνη. Θυμάμαι μια καθηγήτριά μου που έλεγε και κοινωνούσε σε μας τους φοιτητές το πολύ απλό. Ότι ο Ρωμιός είναι ο Έλληνας που μιλά την ελληνική γλώσσα, είναι χριστιανός και κατοικεί όπου γης. Τολμώ λοιπόν να πω, και το επαναλαμβάνω συχνά, ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο είναι η Μήτρα του Γένους μας. Και γιατί είναι; Μα γιατί υπό την σκέπη του, την καθοδήγησή του, την βοήθειά του και τον ρόλο του στα μαύρα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας κράτησε τον Ελληνισμό και προστάτευσε στο βαθμό που μπορούσε και αναλόγως την πολιτική κατάσταση τον πληθυσμό, διεκδικώντας δικαιώματα ως ώφειλε, αφού μιλάμε όχι απλά για μια Εκκλησία ενός Δόγματος (εν προκειμένω του Ανατολικού – Ορθοδόξου) αλλά για Εθναρχική Εκκλησία στην ιστορικότητά της, κάτι που χαρακτηρίζει επίσης και την Εκκλησία της Κύπρου. Αυτή την εθναρχικότητα του Οικουμενικού Πατριαρχείου εγώ προσωπικά και η παράταξή μου, αυτή της «Νέας Δημοκρατίας», πάντα την αναγνώριζε και προς τούτο πάντα το στήριζε σε όλα τα επίπεδα και αυτό καλό είναι να το θυμούνται όλοι εντός και εκτός Εκκλησίας.
Ρ.Φ.: Ποιος εκτιμάτε ότι είναι ο ρόλος των Πατριαρχείων, ειδικά αυτών που ονομάζουμε ελληνόφωνα, και ιδιαίτερα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των επισκοπών του, και ακόμα πιο ιδιαίτερα των επισκοπών του στην Ελλάδα;
Ι.Ο.: Με δεδομένο όσα ανέφερα παραπάνω πρέπει πρώτα να ξεκαθαρίσουμε το εξής. Είναι λανθασμένη η αντίληψη πολλών πως το Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει το πολύ 5000 πιστούς, όσους δηλαδή Ρωμιούς – Έλληνες έχουν απομείνει στην Κωνσταντινούπολη. Η Αρχιεπισκοπή Κωνσταντινουπόλεως ναι, έχει ίσως 5000 πιστούς και μαζί με τις υπόλοιπες επισκοπές (μητροπόλεις) της Τουρκίας μπορεί να φτάνει πράγματι στο ελάχιστο νούμερο των 10.000 ατόμων. Αυτό όμως είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η δεύτερη, αυτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο με τις απευθείας υπαγόμενες σε αυτό αρχιεπισκοπές – επισκοπές του Θρόνου στις πέντε ηπείρους α) ποιμαίνει τους πιστούς της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας ασχέτως εθνικών καταβολών – αυτή είναι και η ερμηνεία του 28ου Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου- και β) είναι το σημείο αναφοράς εκατομμυρίων ομογενών μας σε όλη την οικουμένη σε πνευματικό – πολιτιστικό επίπεδο, συσπειρώνοντας γύρω του όλες και όλους τους Έλληνες όπου γης. Και δεν είναι εθνοφυλετισμός, ο οποίος είναι καταδικαστέος, αυτό που προάγεται μέσω της συσπείρωσης αυτής. Είναι η προοδευτική αντίληψη που είχε και έχει πάντα ο Οικουμενικός Θρόνος, την οποία όμως ειδικά τα σλαβικά Πατριαρχεία την παρεξηγούν. Η μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων αλλά και άλλων Ορθοδόξων στις πέντε ηπείρους και η δημιουργία ισχυρών κοινοτήτων ήθελε και την παρουσία ενός Επισκόπου. Και ποιος μπορούσε να το κάνει αυτό; Ο έχων το κανονικό δικαίωμα σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες Οικουμενικός Θρόνος. Και να μην ξεχνάμε και κάτι άλλο. Υπάρχει και η τρίτη παράμετρος, αυτή των μητροπόλεων της Ελλάδας που ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Και σε αυτό το σημείο πρέπει να σας πω, ότι οι δικαιοδοσίες του Οικουμενικού Θρόνου δεν είναι αμελητέες. Με τον Α ή Β τρόπο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο ανήκει η μισή Ελλάδα. Διοικητικά-πνευματικά το Άγιο Όρος, οι Μητροπόλεις της Δωδεκανήσου και η Εκκλησία της Κρήτης και, ενώ επιτροπικώς διοικητικά, άχρι καιρού δηλαδή, οι Νέες Χώρες διοικούνται από την Ελλαδική Εκκλησία, πνευματικώς -και αυτό είναι το σημαντικό στην Εκκλησία- αυτές υπάγονται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Ρ.Φ.: Νομίζετε πως υπάρχουν στην ελλαδική επικράτεια μητροπόλεις – εκκλησίες δύο ταχυτήτων στον τρόπο που αντιμετωπίζονται;
Ι.Ο.: Κοιτάξτε, δεν θα πω ότι υπάρχουν τέτοιες. Όμως πρέπει να γίνει κατανοητό πως οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, της Δωδεκανήσου και των Νέων Χωρών (πνευματικά υπαγομένων στον Οικουμενικό Θρόνο) είναι ιεράρχες της Μητέρας Εκκλησίας, πρώτης τη τάξει και Κεφαλής της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, σε αντίθεση με τους ιεράρχες της Ελλαδικής Εκκλησίας που είναι Θυγατέρα Εκκλησία και τετάρτη τη τάξει από το τέλος. Συνεπώς, δεν είναι δυνατόν όχι μόνο να αγνοούνται αλλά και τους οφείλεται και ο δέον σεβασμός και η τιμή, τουλάχιστον της επί ίσοις όροις αντιμετώπισης τους. Καλώς ή κακώς στην πατρίδα μας έχουμε περισσότερες της μιας δικαιοδοσίες και αυτό άσχετα με το αν αρέσει ή δεν αρέσει είναι μια ιστορική πραγματικότητα. Αν με ρωτάτε εμένα, δεν μου αρέσει. Δεν μου αρέσει για διαφορετικούς όμως λόγους από τους συνήθεις που δεν είναι επί του παρόντος να αναφερθώ. Κάποιοι θα πουν πως οι αυτοκεφαλίες δόθηκαν με την ανάπτυξη των εθνικών κρατών και τη σύσταση τους. Ναι, των μη ελληνόφωνων εθνικών κρατών. Εδώ μιλάμε όμως για ομοεθνή Εκκλησία, που δεν ορίζεται εθνοφυλετικά αλλά από ιδρύσεώς της είναι φορέας του αυτού γένους. Δείτε, όπως προανέφερα, την Διασπορά. Το «ομοεκκλησιάζον», το οποίο εν τω κόσμω μπορεί κάποιος να το στοιχήσει με το «ομογενές», είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον Ελληνισμό και τους Θρόνους, γι’ αυτό και όλοι οι ελληνόφωνοι, Έλληνες και μη, στο εξωτερικό συσπειρώνονται γύρω από τις επισκοπές του Θρόνου. Κάποιοι νομίζουν ότι ο Ελληνισμός και η Ρωμιοσύνη είναι παιχνιδάκι στα χέρια Ελλαδιτών ιεραρχών και «αναλφάβητων» πολιτικών (ενδεχομένως και κομματικών στον τομέα αυτό). Οφείλω να πω όμως -και αυτό είναι δημόσια τοποθέτηση προς πάσα πιθανή κατεύθυνση- πως ο Ελληνισμός των Θρόνων δεν πωλείται και δεν χαρίζεται ούτε εξαγοράζεται, αφού το γένος μας, το έθνος μας και οι κοινότητές μας περιστρέφονται γύρω από αυτούς (τους Θρόνους) και αυτό σαφώς περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και τους πιστούς της Κρήτης, της Δωδεκανήσου και των Νέων Χωρών.
Ρ.Φ.: Πως εκτιμάτε τον δικό σας ρόλο, καθώς είστε μέλος της ΝΔ αλλά και με προσωπικές σχέσεις τόσο με το Οικουμενικό Πατριαρχείο όσο και με τους επικεφαλής άλλων Θρησκευμάτων, Δογμάτων και Ομολογιών;
Ι.Ο.: Ο μεταξύ άλλων ρόλος αυτός είναι δεδομένο ότι αποτελεί μια πρόκληση και ένα στοίχημα αλλά δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Υπηρετώ την παράταξή μου, τον πρόεδρό μου και -στη βάση του γνωστικού μου αντικειμένου- προσπαθώ ως ελάχιστος στρατιώτης να βοηθώ και να προσφέρω. Όπως σας προανέφερα, η παράταξη στην οποία ανήκω πάντα ήταν κοντά στα Πατριαρχεία, το Οικουμενικό και όλες τις ελληνόφωνες Εκκλησίες, αλλά και τα Θρησκεύματα και Δόγματα ενός μικρού μεν ποσοστού αλλά σίγουρα επίσης Ελλήνων. Μια πρώτη λοιπόν απάντηση είναι η προώθηση και η περαιτέρω εμβάθυνση των σχέσεων των θρησκευτικών κοινοτήτων και της Πολιτείας μέσω της πολιτικής και του κόμματος. Ίσως γιατί γνωρίζω εκ των έσω και όχι γενικά και αόριστα τα Θρησκεύματα. Με την ευκαιρία αυτή θα σας πω κάτι που παρατήρησε και ο Οικουμενικός Πατριάρχης -και είναι αυτό που με κάνει αγαπητό στις θρησκευτικές κοινότητες και τις δικαιοδοσίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου- και δεν είναι άλλο από αυτή την γνώση χωρίς εμμονές και χωρίς μονόπλευρες θεωρήσεις για κανένα Θρήσκευμα, Δόγμα ή Ομολογία. Φάνηκε αυτό και με την Εκκλησία της Κρήτης στην προσπάθεια μου να βρω μια λύση εν μέσω πανδημίας για τη συμμετοχή των πιστών στις Ακολουθίες των Χριστουγέννων και μιλώ αποκλειστικά για τις δικαιοδοσίες του Θρόνου στην πατρίδα μας. Και όχι μόνο της Ορθόδοξης εκκλησίας αλλά και όλων των λοιπών Θρησκευμάτων και Δογμάτων. Ακόμα και για τους Εβραίους πιστούς κατά την εορτή της Χανουκά, πάντα με γνώμονα όμως την προστασία της Δημόσιας Υγείας. Άλλωστε το γνωρίζετε και εσείς όπως και όλοι, πως δεν εκφράζω απόψεις για αντικείμενα που δεν κατέχω γνώση. Το συζήτησα και με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Μάλιστα σε λίγες ημέρες θα επισκεφθώ επισκοπές της δικαιοδοσίας του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου στην πατρίδα μας, ώστε από τώρα αφού καθώς φαίνεται η πανδημία δεν θα μας αφήσει τόσο γρήγορα να υπάρξει εγκαίρως μια ενιαία στάση κατόπιν συζήτησης για την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και του Αγίου Πάσχα σε σχέση -και αναλόγως των εξελίξεων- με την συμμετοχή πιστών στις Ακολουθίες, με γνώμονα -και το τονίζω αυτό- την προστασία της δημόσιας υγείας κατά τη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη πως δεν κινδυνεύει η πίστη μας αυτή την περίοδο αλλά οι πιστοί. Μια φράση που υιοθέτησε και ο Πρωθυπουργός.
Ρ.Φ.: Άρα, ποια είναι τα σχέδια σας και τι προγραμματίζετε να φέρετε εις πέρας;
Ι.Ο.: Πρωτίστως, και πάντα σε σχέση με τις Δικαιοδοσίες του Θρόνου στην πατρίδα μας και το εξωτερικό, αλλά και τα άλλα Δόγματα και Θρησκεύματα, η τακτική επικοινωνία, η καλλιέργεια σχέσεων εμπιστοσύνης όπου αυτές είχαν χαθεί ή ατονούσαν, οι επισκέψεις, η καταγραφή προβλημάτων και η προσπάθεια εξεύρεσης λύσεων. Η μεταφορά εισηγήσεων προς το κόμμα και την κυβέρνηση και ειδικότερα στους αρμόδιους. Αν με ρωτήσετε αν είναι ηθικό η Εκκλησία να έχει συμπαραστάτη της μια πολιτική παράταξη, θα σας απαντήσω πως η Εκκλησία δεν είναι μεν σαφώς ιδιοκτησία καμίας παράταξης αλλά ουδείς αρνήθηκε και σε καμία άλλη να αναπτύξει σχέσεις μαζί της. Δεν το έκαναν όμως και δεν θα το κάνουν. Σας το επαναλαμβάνω. Ιστορικά, διαχρονικά, η παράταξη μου ήταν ανέκαθεν αυτή που στήριζε τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Δείτε το και στην πράξη. Σε πολιτικό επίπεδο, είμαστε πάντα εκείνη η παράταξη που έχουμε αγαστή σχέση με ένα θεμελιώδες στοιχείο της ταυτότητας του Έθνους μας που είναι η θρησκεία.
Ρ.Φ.: Συναντηθήκατε στην Κωνσταντινούπολη και με το νέο Μητροπολίτη Ισπανίας και Πορτογαλίας κ.κ. Βησσαρίωνα, σωστά;
Ι.Ο.: Ναι, σωστά. Ως παιδί της ομογένειας και στην βάση των σχέσεων μου με το Οικουμενικό Πατριαρχείο δεν θα μπορούσα να μην το κάνω. Ο Σεβασμιώτατος αναλαμβάνει μια αχανή σε έκταση μητρόπολη με αρκετά ζητήματα όπως τη νομική κατοχύρωση της υπόστασής της, πράγμα πολύ σημαντικό. Είναι νέος, ικανός και ο καθένας μας στο βαθμό που του αναλογεί πρέπει να σταθεί στο πλευρό του και αυτό θα κάνω. Με την πρώτη ευκαιρία μάλιστα αποδέχτηκα την πρόσκληση να τον επισκεφθώ και προσωπικά. Και μέσω των σχέσεων μου με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ισπανίας θα κάνω ό,τι μπορώ για να τον βοηθήσω.
Ρ.Φ.: Μια και αναφερθήκαμε στη Μητρόπολη Ισπανίας, μια Μητρόπολη που συνασπίζει γύρω της και τον Ελληνισμό στην Ιβηρική χερσόνησο, έχει μέλλον ο Ελληνισμός στην διασπορά;
Ι.Ο.: Σαφώς και έχει. Είναι μια δεύτερη Ελλάδα με ιδιαιτερότητες που θέλει την στήριξή μας. Ειδικά μετά και το κύμα μετανάστευσης εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης που βιώσαμε στην πατρίδα μας την τελευταία δεκαετία. Δεν μας επιτρέπεται αυτόν τον Ελληνισμό να τον αγνοούμε. Το παλαιότερα κύματα μεταναστών κατάφεραν να γίνουν οι πλέον αξιόλογοι πρεσβευτές μας στο εξωτερικό. Το νεότερο κύμα, με επιστήμονες και άλλους που επέλεξαν να φύγουν από την πατρίδα μας αυτά τα δέκα χρόνια, καταφέρνει καθημερινά να αποδεικνύει ότι η ομογένεια όχι μόνο αναπτύσσεται αλλά και μεγαλουργεί. Μια μερίδα της ίσως μείνει μόνιμα στο εξωτερικό και μια άλλη κάποια στιγμή θα επιστρέψει. Σημασία έχει όμως -ασχέτως των αποφάσεων κάθε μιας και καθενός- το σύνολο της ομογένειας να το στηρίζουμε και να στεκόμαστε στο πλάι της. Κομματικά άλλωστε θα σας πω -χωρίς να επεκταθώ περαιτέρω- πως υπάρχει στην ΝΔ Γραμματεία Ελλήνων της Διασποράς της οποίας ηγείται ένα πολύ αξιόλογο κομματικό στέλεχος, ο κ. Νίκος Θεοδωρόπουλος, και στο Υπουργείο Εξωτερικών ο Υφυπουργός κ. Βλάσης και ο Γενικός Γραμματέας Αποδήμου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας, ο αγαπητός και προσωπικός φίλος καθηγητής κ. Γιάννης Χρυσουλάκης. Και σας βεβαιώ, επειδή γνωριζόμαστε, πως εργάζονται νυχθημερόν για την ομογένεια. Με δεδομένη μάλιστα πλέον την συμμετοχή του απόδημου Ελληνισμού στις εθνικές εκλογές μετά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου, έθεσα υπόψη στον Παναγιώτατο -και αφού ενημέρωσα σχετικώς για το θετικό μιας τέτοιας πιθανότητας τους αρμόδιους στην παράταξη μας- να εξεταστεί από κοινού η ενδεχόμενη παραχώρηση από πλευράς Μητροπόλεων που ανήκουν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο των βοηθητικών αιθουσών των ιερών ναών, μια και αυτές είναι περισσότερες από τα προξενικά γραφεία, κάτι που σαφέστατα δεν θα ήταν αρνητικό. Μια τέτοια προοπτική οφείλει να διασφαλίζει την ΜΗ ανάμειξη της Εκκλησίας στην πολιτική αλλά την δυνατότητα μεγαλύτερου αριθμού συμμετεχόντων στην εκλογική διαδικασία. Στην πρόταση αυτή ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης ήταν επί της αρχής θετικός.
Ρ.Φ.: Πιστεύετε ότι οι επισκοπές και η ομογένεια είναι κάτι που συνυπάρχει και χρήζει στήριξης;
Ι.Ο.: Όπως σας προανέφερα, οι επισκοπές τόσο του Οικουμενικού Πατριαρχείου όσο και του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, έχουν έναν διττό ρόλο. Να ποιμαίνουν τους απανταχού Ορθοδόξους, αλλά και να συσπειρώνουν την ομογένεια. Και δεν είναι μόνο αυτά τα δύο Πατριαρχεία. Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων επί παραδείγματι, που από τα αρχαία χρόνια είναι ελληνόφωνο, έχει έναν ακόμα εξίσου σημαντικό ρόλο: αυτόν της προάσπισης των Αγίων Τόπων που μαζί και με την Κουστωδία της Αγίας Γης μεριμνούν και διαφυλάττουν τα Ιερά Σεβάσματα της χριστιανικής μας πίστης. Η Εκκλησία της Κύπρου επίσης έχει έναν ρόλο όπως είπαμε εθναρχικό στην βάση της μαρτυρικότητας αυτού του νησιού και των δεινών του από την παράνομη εισβολή και κατοχή σχεδόν του 1/3 της μεγαλονήσου. Οπότε, η απάντηση είναι ναι.
Ρ.Φ.: Μία αναφορά στο Ουκρανικό ζήτημα πριν κλείσουμε, αν θέλετε.
Ι.Ο.: Κοιτάξτε, καταρχάς χρήζει διευκρινίσεως πως το Ουκρανικό δεν είναι πολιτικό ζήτημα παρά το γεγονός ότι έχει και πολιτικές – γεωπολιτικές πτυχές. Όμως εκ της φύσεώς του είναι ζήτημα καθαρά εκκλησιαστικό. Έχω, στο βαθμό που μου αναλογεί, ασχοληθεί με το ζήτημα, προσφέροντας ως ελάχιστος τις υπηρεσίες μου στον Οικουμενικό Θρόνο. Παρά ταύτα γι’ αυτό έχουν μιλήσει οι κορυφαίοι, όπως ο Καθηγητής και Επίσκοπος Αβύδου κ.κ. Κύριλλος, ο Άρχων της ΜτΧΕ κ. Αναστάσιος Βαβούσκος αλλά και -εκ γνωστικού αντικειμένου- ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Το ζήτημα έχει λήξει και εκτιμώ πως κάθε προσπάθεια που γίνεται από τους Ρώσους, τους δορυφόρους τους και κάποιους «ρωσόφιλους» -από άγνοια ή επί τούτου- για το αντίθετο πέφτει στο κενό και εκτός των άλλων υπονομεύει τον θεσμό του Οικουμενικού Πατριαρχείου και τη Ρωμιοσύνη. Δεν νομίζω πως οποιοσδήποτε σοβαρός θεολόγος με ειδίκευση στο Κανονικό Δίκαιο μπορεί να υπερασπιστεί τις θέσεις της Ρωσίας. Η Ρωσία έχασε την ευκαιρία να επιλύσει το ζήτημα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και αμέσως μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Σαφέστατα λοιπόν είναι κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Θρόνου να θεραπεύσει μια πληγή στους κόλπους της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και αυτό έκανε. Ο Πρώτος στην Ορθόδοξη Εκκλησία εκτός από την τιμή του Πρώτου φέρει και ευθύνη αλλά έχει και συγκεκριμένη αποστολή. Μπορεί διαφορετική από αυτή του Επισκόπου Ρώμης και Κεφαλής της Δυτικής (Ρωμαιοκαθολικής) Εκκλησίας, αλλά έχει. Και αυτό πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό.
Ρ.Φ.: Σας ευχαριστούμε πολύ, αγαπητέ κ. Ορφανουδάκη, για όσα μοιραστήκατε μαζί μας.
Ι.Ο.: Εγώ σας ευχαριστώ που μου δώσατε τη χαρά και την ευκαιρία να καταθέσω δημόσια τις σκέψεις, τις απόψεις και τις δράσεις μου μέσω του ιστολογίου σας.
ΑΓΥ Ιωάννης Ορφανουδάκης-Φώσκολος: OFS, μέλος – στέλεχος της «Νέας Δημοκρατίας» (Δημ. Το Ζωγράφου, Β2 ΝΟΔΕ ΝΔ Αττικής), Δυτική Δογματική Θεολογία, Κανονικό Δίκαιο, Σημειωτική της Βίβλου CSF, υπότροφος του ΙΚΥ στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ, αρθρογράφος και μέλος της Futurium δεξαμενής σκέψης (think tank) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βρυξέλλες.
Visits: 68
