ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ ΚΑΙ ΙΣΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΜΕΔΙΟΛΑΝΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΕΙΑ


Κοσμοϊστορικό γεγονός υπήρξε η κατά την 13η Ιουνίου του 313 μ. Χ.  υπογραφή του γνωστού Διατάγματος των Μεδιολάνων υπό των Συναυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Λικινίου, το οποίο «επήνεγκε την μεγίστην των εν τω κόσμω μεταβολών», δηλαδή «την Ελευθερίαν της Εκκλησίας και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τας Θρησκευτικάς Ελευθερίας».
Επειδή οι χριστιανοί δεν λάτρευαν τους ψευδείς θεούς, την πολυθεΐα των ειδώλων και δεν προσέφεραν θυσίες στον Ρωμαίο Αυτοκράτορα, ο οποίος ελατρεύετο ως επίγειος θεός, οι διωγμοί εναντίον των οπαδών του Ναζωραίου επεβλήθησαν οριστικώς υπό την μορφή των Αυτοκρατορικών Διαταγμάτων, τα οποία όριζαν ότι οι χριστιανοί ήταν επικίνδυνοι εχθροί του Ρωμαϊκού Κράτους ως επιβουλευόμενοι την ευστάθειά του και ως ασεβούντες προς τον Αυτοκράτορα. Οι Διωγμοί εναντίον των αθώων χριστιανών, κατά τους τρεις πρώτους χριστιανικούς αιώνες, ανέρχονται σε δέκα, όπως και οι δέκα πληγές του Φαραώ. Οι απηνέστεροι των Διωγμών τούτων, οι οποίοι ανέδειξαν εκατόμβες Μαρτύρων της Εκκλησίας του Χριστού «ων ουκ έστι αριθμός», εντοπίζονται μεταξύ των ετών 303 και 305, όταν Αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός και Καίσαρ του Ρωμαικού Κράτους ο Γαλέριος.

Η θετική αντίστροφη πορεία και στάση των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων υπέρ των απηνώς διωκομένων χριστιανών επεσυνέβη επί των ημερών του ξαφνικά ασθενήσαντος Γαλερίου ο οποίος και εξέδωσε το Αυτοκρατορικό Διάταγμα (edictum) της Σαρδικής ή άλλως καλουμένου της Νικομηδείας, επειδή εκεί εφαρμόστηκε για πρώτη φορά. Με το διάταγμα αυτό οριζόταν: «ίνα αύθις ώσι χριστιανοί και τας συναθροίσεις αυτών τελώσιν».

Ο Γαλέριος, έστω και πρσωρινώς, έπαυσε το διωγμό και επέτρεψε στους Χριστιανούς να ασκούν τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, ενώ ως αντάλλαγμα εξετείτο η προσευχή τους για τη θεραπεία του ασθενούντος Αυτοκράτορος. Ο ιστορικός Ευσέβιος αναφέρει ότι ο Γαλέριος επέτρεψε τη Χριστιανική Λατρεία, αλλά υπό όρους, όπως να μην ενεργούν οι χριστιανοί οτιδήποτε εναντίον των Νόμων του καθεστώτος, αλλά και να εύχονται Υπέρ του Αυτοκράτορος και του Κράτους.

Συνακόλουθα απέστειλε Αυτοκρατορική Επιστολή προς τους Δικαστές (Διοικητές των Επαρχιών) με την οποία διέτασσε την επιστροφή στους χριστιανούς των κατασχεθέντων και απαλλοτριωθέντων τόπων προσευχής έναντι αποζημιώσεως. Η ερμηνεία της φιλοχριστιανικής στάσεως του Αυτοκράτορος Γαλερίου εδράζεται από τους ιστορικούς, αφενός μεν στην βαρύτατη ασθένεια αυτού, αφετέρου δε στην θετική επίδραση του Μεγάλου Κωνσταντίνου επί του Γαλερίου.

Πάντως το Διάταγμα αυτό επειδή δεν Αναγνωρίστηκε από τον φανατικό χριστομάχο και Εκκλησιομάχο Αυτοκράτορα Μαξιμίνο, δεν απάλλαξε τους χριστιανούς  από τους απηνείς και οδυνηρούς διωγμούς και ακυρώθηκε εν τοις πράγμασι. Άλλες όμως ήταν οι ανεξιχνίαστες βουλές του Κυρίου.

Η οριστική κατάπαυση των Διωγμών εναντίον των χριστιανών επήλθε κατά το έτος 313, όταν ο Μέγας Κωνσταντίνος και ο συναυτοκράτωρ αυτού Λικίνιος υπέγραψαν το περίφημο Διάταγμα των Μεδιολάνων διά του οποίου παρεχόταν στους χριστιανούς Ελευθερία ασκήσεως των θρησκευτικών καθηκόντων και εκφράσεως της πίστεώς τους.

Με τον τρόπο αυτό διασφαλιζόταν απόλυτη θρησκευτική ελευθερία και ανεξιθρησκεία για όλους τους κατοίκους της Αυτοκρατορίας.

Το εκδοθέν Διάταγμα (edictum ή restrictum), σύμφωνα με τον ιστορικό Ευσέβιο, όριζε: «Μηδενί παντελώς εξουσία αρνητέα η του ακολουθείν και αιρείσθαι την των χριστιανών παραφύλαξιν ή θρησκείαν … ελευθέραν και απολελυμένην εξουσίαν του τημελείν (επιμελείσθαι) την εαυτών θρησκείαν».

Η επιστροφή απαλλοτριωθέντων ή δωρηθέντων τόπων της προσευχής και κοινοτικών κτημάτων θα εγίνετο άνευ αποζημιώσεως εκ μέρους των χριστιανών, αφού η πολιτεία θα αποζημίωνε τις χριστιανικές κοινότητες. Η εκ μέρους της Πολιτείας ήταν απλή επιστροφή χρημάτων, τα οποία είχε εισπράξει το κράτος διά της πωλήσεως των χριστιανικών κτημάτων.

Η δε επιστροφή κλοπιμαίων κτημάτων και χρημάτων από Νομικής τουλάχιστον απόψεως δεν εσήμαινε φροντίδα και μέριμνα του Ρωμαϊκού Κράτους απέναντι της χριστιανικής πίστεως ως επισήμου Θρησκείας του Κράτους.

Το μέγα επίτευγμα πάντως υπήρξε η διά της υπογραφής του Διατάγματος των Μεδιολάνων καθιέρωση του σεβασμού των ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θρησκευτικών Ελευθεριών.

Στο πλαίσιο αυτό το Οικουμενικό Πατριαρχείο αφιέρωσε το Επίσημο Ημερολόγιό του για το Έτος 2013 στην 1700η Επέτειο από της υπογραφής υπό των Συναυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Μεγάλου και Λικινίου του Διατάγματος των Μεδιολάνων.

Ο δε Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος στο επίσημο προλογικό Σημείωμά του γράφει εμπνευσμένα μεταξύ άλλων και τα εξής:

«Η τομή την οποία επέφερε το διάταγμα των Μεδιολάνων στην ιστορια της του Χριστού Εκκλησίας είναι βαθεία και καθοριστική όχι μόνο για την εξέλιξη της ιδίας, αλλά και για την ιστορία σύνολης της ανθρωπότητος, καθώς άνοιξε μία νέα σελίδα λαμπρά για αμφότερες.

Γι᾽ αυτό και η Εκκλησία του Χριστού ευγνωμόνως αναμιμνήσκεται του εμπνευστού του διατάγματος τούτου ευσεβούς Μεγάλου Βασιλέως Κωνσταντίνου, ο οποίος ανταποκρινόμενος ως άλλος Παύλος στην ουράνια κλήση, έγινε όργανο της θείας Προνοίας επ᾽ αγαθώ της Εκκλησίας, η οποία χρεωστικώς αναπέμπει δόξα και αίνο στον Δομήτορα αυτής Χριστό επί τη συμπληρώσει 1700 ετών από της εκδοσεως του διατάγματος και της δι᾽ αυτού αποδοθείσης ελευθερίας σε αυτήν.

Εντός του ιδίου πλαισίου της οξυδερκούς και χάριτι Θεού προορώσης τα μέλλοντα πολιτικής του Μεγάλου Κωνσταντίνου εντάσσονται και άλλες βασικής σημασίας ενέργειες και πράξεις αυτού, όπως η προσαρμογή της αστικής και ποινικής νομοθεσίας προς τις αρχές του ιερού Ευαγγελίου, η απαγόρευση των μαγγανειών και μαγειών, η μείωση της σκληρότητος των ποινών, η νομιμοποίηση των κληροδοτημάτων προς την Εκκλησία, η καθιέρωση της Κυριακής αργίας και άλλες καθοριστικές πράξεις που ρυθμίζουν την κοινωνική και μάλιστα την εκκλησιατική και λατρευτική ζωή των πιστών.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος αποτελεί διαχρονικό πρόσωπο κυβερνήτου και μάλιστα για την χριστιανική Εκκλησία γενικώς … Σήμερα, ατυχώς, οι νομίζοντες ότι άρχουν των χριστιανικών εθνών πιστεύουν ότι δύνανται να ωφελήσουν και να βοηθήσουν τους λαούς εξορίζοντας τον Θεό και τοποθετώντας στη θέση του τον άνθρωπο. Τα αποτελέσματα όμως είναι τραγικά, ήτοι συσσώρευση πλούτου στα χέρια ολίγων, πόλεμοι, βία, πείνα, κίνδυνοι, αγωνίες. Διά τούτο, ο τρόπος με τον οποίο διακυβέρνησε αυτός την αυτοκρατορία με διάκριση και τήρηση λεπτών ισορροπιών και σωφροσύνης πολλής, έχοντας την βαθεία αίσθηση ότι μόνο ο Θεός δύναται να σώσει τον άνθρωπο, καθιστά αυτόν ύψιστο υπόδειγμα κυβερνήτου …».

Ετιμήθη κατά το έτος 2013 η Επέτειος της συμπληρώσεως χιλίων επτακοσίων ετών από της υπογραφής του Διατάγματος των Μεδιολάνων στο πρόσωπο του Αγίου Ισαποστόλου Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Διά του Διατάγματος αυτού εθεμελιώθη η Ελευθερία της Εκκλησίας, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και οι Θρησκευτικές Ελευθερίες περί των οποίων πολύς λόγος γίνεται άνευ όμως συγκεκριμένου αποτελέσματος στην σύγχρονη Εποχή.

Στο πρόσωπο δε της Μητρός του Μεγάλου Κωνσταντίνου, Αγίας Ελένης τιμούμε και το διαχρονικό σύμβολο και βίωμα της Εκκλησίας, τον Σταυρό του Κυρίου, ο οποίος είναι για την Εκκλησία και τον κόσμο και κατά το έτος τούτο της χάριτος Αυτού, ιδιαζόντως  για τον πεινώντα και διψώντα την δικαιοσύνη και την αγάπη άνθρωπο της συγχρόνου Εποχής, «φύλαξ, ωραιότης, κραταίωμα, στήριγμα, δόξα»».

Visits: 1


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Διαφημιστείτε στο Lavaron

Για να μάθετε περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

Μετάβαση στο περιεχόμενο