Πέθανε από καρδιακό επεισόδιο ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας σήμερα τα ξημερώματα.Σύμφωνα με πληροφορίες τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα βρήκε χωρίς τις αισθήσεις του, η κόρη του. Ο καλλιτέχνης έκανε τις τελευταίες ημέρες διακοπές στο σπίτι του στον Πτελεό και τα ξημερώματα μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο του Βόλου. Η τελευταία του συναυλία ήταν με τον Νίκο Πορτοκάλογλου στο δημοτικό θέατρο Βόλου. Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καρδιάς, πρόσφατα. Για αύριο ήταν προγραμματισμένη η συναυλία στο Ηρώδειο, όπου θα τραγουδούσε για τα παιδιά της Ένωσης «Μαζί για το Παιδί».
Ο Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1956 στη Νέα Ιωνία του Βόλου. Από πολύ μικρή ηλικία ήρθε σε επαφή με την μουσική.
Εκεί στο Νότο που τρίζει ο θάνατος…
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας γεννήθηκε στον Βόλο και η καρδιά του τον πρόδωσε 63 χρόνια μετά, στον Πτελεό, στο σπίτι του … Ο τραγουδιστής και κυρίως τραγουδοποιός που εξέφρασε με λυρικό θυμό και ετοιμοπόλεμη τρυφερότητα όσα ζήσαμε, έφυγε ξημερώματα Δευτέρας. Και η Ελλάδα πάγωσε.
Επτά παρά το πρωί οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είναι νεκρός. Η καρδιά του τον πρόδωσε. Μέχρι να φτάσει στο νοσοκομείο από το εξοχικό του στον Πτελεό, ήδη η ιατρική ομάδα είχε μπει σε επιφυλακή. Όμως ήταν αργά. Δεν πέρασε ούτε μια ώρα από την διαπίστωση του θανάτου και η είδηση είχε ταξιδέψει αστραπιαία σε όλη τη χώρα. Από τις λίγες φορές που ένας θάνατος προκαλεί τόσο μεγάλο σοκ. Ακαριαία παγωμάρα σε έναν λαό, που έμαθε να τραγουδά Λαυρέντη Μαχαιρίτσα σε κάθε συνθήκη της ζωής του. Και χωρίς ποτέ να αντιμετωπίσει τον Λαυρέντη ως σταρ. Ηταν –είναι- πάντα ο ένας από εμάς. Ο φίλος που θα μπορούσε να είσαι εσύ.
Ενας χείμαρρος ήταν ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας. Με το τσιγάρο κρεμασμένο στο χέρι, με εφημερίδες πάντα διπλωμένες κάτω από το χέρι, να διαβάζει και να σχολιάζει δυνατά τις ειδήσεις. Με πάθος, σπρώχνοντας τα γυαλιά του ψηλά στη μύτη. Μπορεί αυτή η σπάνια φωνή με το γρέζι, την βραχνάδα που παρέμενε διάφανη να μην ανέβαζε τόνους και κλίμακες, όμως το πάθος της μαζί με τις κινήσεις των χεριών ήταν εμφατικά. Ο Μαχαιρίτσας ήταν ένας άνθρωπος που φλεγόταν: φλεγόταν για τη μουσική του, για τους ανθρώπους, για τις σχέσεις, την πολιτική, την οικογένειά του, τη Νίκη Βόλου… Και εξέφραζε αυτή την εσωτερική πυρκαγιά τόσο σε παρέες και συνεντεύξεις, όσο βεβαίως και στις χιλιάδες δημιουργίες του. Τα τραγούδια του που έγιναν κώδικες, έγιναν απαντήσεις, έγιναν το ξέσπασμα.
Δεν έχει νόημα να απαριθμήσει κανείς εδώ, όλη τη δισκογραφία του, τις δημιουργίες του. Ποιος μπορεί όμως να ξεχάσει την εποχή που βγήκε το «Διδυμότειχο Μπλουζ». Ένα τραγούδι μαρτυρία, ένα τραγούδι κραυγή, ένα τραγούδι scoop που έκανε γνωστό το κοινό μυστικό: τις συνθήκες, τον υπαρξιακό εκμηδενισμό στη σκοπιά, στον στρατό. Συγκλονισμένη η χώρα να τραγουδά και ο Νταλάρας να ερμηνεύει με δέος αυτό το τραγούδι που αρχικά ο Μαχαιρίτσας το είχε γράψει για τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ο Μάτσας όμως επέμενε να το πάρει ο Νταλάρας, γιατί η ροκ οργή βάθυνε, έγινε ακόμα πιο σπαρακτική με τη φωνή του Νταλάρα.
Εκείνες τις μέρες είχε κανονίζει ο Μαχαιρίτσας κάποιες εμφανίσεις σε μια μικρή σκηνή με τον Διονύση Τσακνή. Δεν ήταν πρώτο όνομα, ήταν αναγνωρίσιμος, είχε σχεδόν μόλις διαλύσει το συγκρότημά του, τους «Τερμίτες», γιατί δεν μπορούσαν οικονομικά να ορθοποδήσουν. Βγαίνει το «Διδυμότειχο Μπλουζ», όλη η Ελλάδα ταυτίζεται, και στη μουσική σκηνή γίνονται αδιανόητες ουρές από κοινό που πήγαιναν για να ακούσουν τον Λαυρέντη Μαχαιρίτσα να τραγουδά τον ύμνο, τον ξεγυμνωτικό νέο ύμνο του έθνους.
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας είχε ένα ατόφιο μέταλλο αυθεντικότητας που δεν τον οδήγησε ποτέ σε έναν ένδοξο ναρκισσισμό. Δεν το ένιωσε να περνά από πάνω του, δεν πόζαρε ποτέ. Θεωρούσε κολλητό του φίλο τον Δημήτρη Μητροπάνο, κάτι παρά πάνω. Ηταν ένας μικρός θεός για αυτόν. Αλλωστε ο Μαχαιρίτσας ήταν μια συμπαγής ροκ μορφή στο ελληνικό τραγούδι. Και ένωσε το ροκ με το ζεϊμπέκικο, με έναν τρόπο απολύτως φυσικό.
Η μουσική ήταν το μόνο πεδίο που τον ενδιέφερε. Ηταν το πάθος. 10 ετών, πηγαίνει στην πέμπτη Δημοτικού, Χριστούγεννα, τραγουδάει τα κάλαντα από το πρωί με έναν στόχο: να συγκεντρώσει χρήματα για να αγοράσει το πρώτο του LP. To Ηelp τον Βeatles. Και από αυτή την πρώτη αγορά, ως το τελευταίο κρίκο της δισκογραφίας του, μπορεί κανείς να δει πως αυτό το πρώτο άκουσμα τον διαπέρασε. Η εξωστρέφεια του συναισθήματος, της ανάγκης, η ένταση της προσωπικής στιγμής που είναι όμως και κοινωνική. Η διάθεση να μην υποκριθεί, να σταθεί γυμνός μπροστά στο κοινό.
Ο Πάνος Τζαβέλλας, με τον οποίο συνεργάστηκε τραγουδώντας αντάρτικα μαζί του στη δύση της καριέρας του, τον φώναζε «Ντύλαν», επειδή ο Μαχαιρίτσας ήταν κολλημένος με τον Μπομπ Ντύλαν. Ηταν μια από τις πιο αυθεντικά ροκ ιδιοσυγκρασίες της Ελλάδας, μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, αλλά και τον Βλάση Μπονάτσο – ο καθένας με τον δικό του κώδικα. Αναμφισβήτητα ροκ, όμως. Με τον Μαχαιρίτσα να μεταγγίζει στο δικό του ροκ τους βυζαντινούς ήχους που από παιδί έμαθε, την ρεμπέτικη κληρονομιά του, την ρώμη του ζεϊμπέκικου. Το ροκ και η ανεπιτήδευτη λαϊκή ορμή.
Την Παρασκευή που μας πέρασε, μέχρι τα ξημερώματα του Σαββάτου τραγουδούσε σε μεγάλη συναυλία στην πόλη του, τον Βόλο, πλάι στον φίλο του, συνοδοιπόρο στα δύσκολα, Νίκο Πορτοκάλογλου. Τον κοιτούσε στα μάτια και τραγουδούσε «κλείνω κι έρχομαι, έρχομαι, φτάνω». Το κοινό του δύσκολα θα διαχειριστεί αυτό το σοκ.
Ο κρυπτικός Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Οσο χειμαρρώδης ήταν στην δισκογραφία και στη σκηνή, τόσο φειδωλός ήταν σε ότι είχε σχέση με την προσωπική του ζωή. Όταν παντρεύτηκε τη γυναίκα του το 1992 , μια εποχή που ήταν στην κορυφή της δημοσιότητας, κανένας δημοσιογράφος δεν το έμαθε. Για χάρη της γυναίκας του έκοψε τις ναρκωτικές ουσίες μέσα σε ένα πρωινό. Την ερωτεύθηκε κεραυνοβόλα και ήξερε ότι μόνο έτσι θα μπορούσε να είναι μαζί της. Η κόρη τους έγινε η ζωή του ολόκληρη. Και ήταν αυτή που τον βρήκε ξημερώματα Δευτέρας και ειδοποίησε τις Πρώτες Βοήθειες.
Το πρόβλημα που είχε με την καρδιά δεν ήταν πρόσφατο. Και ήταν το μόνο προσωπικό ζήτημα για το οποίο είχε μιλήσει ανοιχτά. Κυρίως για την κατάθλιψη που ακολούθησε, την μανιοκατάθλιψη στην περίπτωσή του, την διαρκή υπαρξιακή αγωνία, τον φόβο για τον θάνατο. Την έννοια της ακύρωσης που έβλεπε να απλώνεται γύρω του, στον κόσμο, όχι μόνο λόγω προβλημάτων υγείας, αλλά και εξαιτίας της κρίσης στην οικονομία, την κοινωνία, τις σχέσεις. Όλα αυτά που ως σύγχρονος ραψωδός κατέγραψε σε ποίηση και μουσική και έφτιαξε τη δική μας εποποιία.
Μια ζωή μουσική
Σε ηλικία 9 ετών αγοράζει τον πρώτο του δίσκο, το Help των Beattles. Σε τρία χρόνια ανακαλύπτει το Revolver, και πάλι των Beattles. Η πρώτη δουλειά που κάνει είναι στην αποθήκη της δισκογραφικής εταιρείας Μίνως Μάτσας και Υιός, αλλά η ασυνέπεια στο ωράριο της εταιρείας είναι η αιτία που τον διώχνουν (συμπτωματικά τα προσωπικά του albums κυκλοφορούν από την MINOS-EMI). Το σχολείο το έχει σταματήσει προ πολλού, γιατί δεν τα πήγαινε καλά στα μαθήματα, αλλά και γιατί είχε τσακωθεί μ’ ένα καθηγητή του, με αποτέλεσμα να αποβληθεί από όλα τα γυμνάσια! Ακολουθούν δεκάδες δουλειές, όπως μπάρμαν, παρκαδόρος, σερβιτόρος σε καφετέρια και πολλές άλλες. Στο στρατό υπηρετεί 14 μήνες σαν προστάτης (και άλλους 5-6 μήνες φυλακή).
Μόλις απολύεται από το στρατό αρχίζει να τραγουδά αντάρτικα τραγούδια με τον Πάνο Τζαβέλα στη ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ. Η εποχή που τα αντάρτικα ήταν της μόδας έχει περάσει, όμως είναι μια αρχή. Έχει φτάσει 20 χρονών και γεννιέται η ιδέα των P.L.J. Το ξεκίνημα γίνεται από τον ίδιο και τον Παύλο Κικριλή. Αυτός με τη σειρά του φέρνει τον Τάκη Βασαλάκη και το συγκρότημα είναι έτοιμο! Με την προσθήκη του Αντώνη Μιτζέλου στην κιθάρα οι P.L.J. ξεκινούν για την Γαλλία με σκοπό μια διεθνή καριέρα. Κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί τελικά, όμως το 1982 κυκλοφορεί το ARMAGEDDON από την Polygram, με παραγωγό τον Γιάννη Δουλάμη, με τον οποίο και γίνονται όλοι οι δίσκοι του συγκροτήματος. Το ARMAGEDDON είναι βασισμένο στην Παλαιά Διαθήκη και η συνθετική ιδέα έχει τη βάση της στην Αποκάλυψη του Ιωάννη. Στον Λαυρέντη αρέσει η ενασχόληση με θρησκευτικά θέματα, ενώ έχει κάνει και μαθήματα θρησκευτικής μουσικής και ψαλμωδίες στη Μονή Πετράκη. Την εποχή εκείνη όμως το rock που προωθεί το συγκρότημα δεν έχει τόση απήχηση. Είναι περίεργο το γεγονός ότι όταν πρόσφατα το ARMAGEDDON βγαίνει σε CD, θεωρείται ως ένας από τους καλύτερους ελληνικούς rock δίσκους. Η απογοήτευση κάνει το συγκρότημα να στραφεί σε ελληνικό στίχο, και έτσι το 1983 βγαίνει ο 2ος δίσκος του συγκροτήματος. Τότε το συγκρότημα μετονομάζεται σε Τερμίτες (υπάρχει ένα τραγούδι με αυτόν τον τίτλο στο 2ο δίσκο), όνομα που θυμίζει Beattles (σκαθάρια). Ο 3ος δίσκος είναι αυτός που κάνει τους πάντες να ενδιαφερθούν για τους Τερμίτες, το 1984. Με τίτλο ΑΜΑΡΤΩΛΗ ΜΑΡΙΑ και με τον Γιώργο Νταλάρα να συμμετέχει στα τραγούδια ΑΡΚΟΥΔΕΣ και ΣΚΟΝΗ, ο δίσκος πουλάει χιλιάδες αντίτυπα και ακολουθούν εμφανίσεις, συναυλίες και άλλα. Τον Σεπτέμβριο του ’86 κυκλοφορεί το τέταρτο album, με τίτλο ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΑ ΤΡΕΝΑ, από την Virgin. Περιέχει τραγούδια όπως την ΣΚΛΗΡΗ ΜΟΥΣΙΚΗ, και το ΟΥΤΕ ΜΕ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ. Σε αυτό το δίσκο συμμετέχει η Σοφία Βόσσου και η Φλέρυ Νταντωνάκη. Στο πιάνο είναι ο Γιάννης Μπαχ-Σπυρόπουλος, ενώ στα ντραμς ο Φίλιππος Σπυρόπουλος. Τελευταίο studio album των Τερμιτών είναι το ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ, που κυκλοφορεί το 1988 με τραγούδια όπως το ΠΟΣΟ ΣΕ ΘΕΛΩ, ΠΑΡΕ ΜΕ ΑΠΟ ‘ΔΩ και άλλα. Με το album ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ, ζωντανά ηχογραφημένο από μια καταπληκτική συναυλία στο Λυκαβηττό όπου και συμμετέχει πλειάδα καλλιτεχνών, όπως ο Γιώργος Νταλάρας, η Σοφία Βόσσου, ο Αντώνης Βαρδής (με τον οποίο ο Λαυρέντης τραγουδά το ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΤΡΕΛΑ) και οι Κατσιμιχαίοι, κλείνει ο κύκλος των Τερμιτών.
Το 1989 λοιπόν, ξεκινά η προσωπική του σταδιοδρομία ως συνθέτης και ερμηνευτής ταυτόχρονα. Πρώτο album Ο ΜΑΓΑΠΑΣ ΚΑΙ Η ΣΑΓΑΠΩ από την MINOS-EMI, σε στίχους του Μιχάλη Μαρματάκη που έγραφε στίχους και για τους Τερμίτες. Δύο χρόνια αργότερα, το 1991, κυκλοφορεί το ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ BLUES, το οποίο γίνεται χρυσός δίσκος. Ο Γιώργος Νταλάρας συμμετέχει στο ομώνυμο τραγούδι. Οι στίχοι των: Γιάννη Μπαχ-Σπυρόπουλου, Αφροδίτης Μάνου, Γιάννη Προεστάκη, Σάββα Πασχαλίδη και Χάρη Καφετζόπουλου. Στη συνέχεια το 1993 κυκλοφορεί το ΡΙΞΕ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗ ΝΥΧΤΑ. Δέκα κομμάτια, τα οχτώ σε μουσική του Λαυρέντη, σε στίχους Λίνας Δημοπούλου, Μιχάλη Γκανά, Έλενας Ζερβού, Κώστα Καρυστινού, Άκου Δασκαλόπουλου. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη συμμετέχει στο ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΙ ΣΟΥ ‘ΧΩ ΓΙΑ ΜΕΤΑ. Ο Λαυρέντης έχει ήδη ξεκινήσει κοινές καλλιτεχνικές εμφανίσεις με τον Διονύση Τσακνή, οι οποίες και αποτυπώνονται δισκογραφικά στο album Η ΝΥΧΤΑ ΘΑ ΤΟ ΠΕΙ, σε ζωντανή ηχογράφηση από την συναυλία στον Λυκαβηττό στις 6 Σεπτεμβρίου 1993 και από τις εμφανίσεις στις 25 και 26 Φεβρουαρίου 1994 στο ΜΕΤΡΟ. Ο Λαυρέντης και ο Διονύσης είναι πλέον ένα αχώριστο δίδυμο (έγιναν και κουμπάροι) σε κάθε live εμφάνιση τους. Το 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος (CD πλέον) ΠΑΡΑΘΥΡΑ ΠΟΥ ΚΟΥΡΑΣΕ Η ΘΕΑ. Ένας από τους καλύτερους δίσκους του Λαυρέντη, ο οποίος όμως δεν θα έχει και ανάλογη εμπορική επιτυχία. Συμμετέχει ο Βαγγέλης Κονιτόπουλος και η Ελισάβετ Καρατσόλη. Κατόπιν, σε λιγότερο από 2 χρόνια, κυκλοφορεί μέσα στο 1996 το ΠΑΥΣΙΛΥΠΟΝ. Ένα album-σταθμός που αγαπήθηκε πάρα πολύ, παρουσιάζοντας πολύ μεγάλες πωλήσεις. Η μουσική πάντα του Λαυρέντη (η ΑΠΟΥΣΙΑ είναι γραμμένη από τον Μίλτο Πασχαλίδη) και οι στίχοι του Ισαάκ Σούση, του Γιώργου Οικονομέα και της Λίνας Δημοπούλου. Τους στίχους στο ομώνυμο τραγούδι έγραψε ο Νίκος Τσακνής, αδερφός του Διονύση. Συμμετέχουν οι Πυξ Λαξ στο ΕΝΑΣ ΤΟΥΡΚΟΣ ΣΤΟ ΠΑΡΙΣΙ, ο Μπάμπης Στόκας (τραγουδιστής των Πυξ Λαξ) στο ΝΟΤΟ, καθώς και ο Δημήτρης Μητροπάνος στα ΚΙΤΡΙΝΑ ΒΡΑΔΙΑ. Μετά από δυόμισι και πλέον χρόνια δισκογραφικής απουσίας (συμμετέχει μόνο σε δίσκους άλλων καλλιτεχνών κατά την περίοδο αυτή) ο Λαυρέντης επιστρέφει τον Ιούνιο του 1999 με το νέο του CD, ΕΤΣΙ ΔΡΑΠΕΤΕΥΩ ΑΠ’ ΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ. Η μουσική στα 8 από τα 11 τραγούδια είναι του Λαυρέντη, με ένα τραγούδι του Lucio Battisti (από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες), ένα του Vasco Rossi και ένα του Δημήτρη Βασαλάκη (από τους Τερμίτες). Στο album αυτό συμμετέχει ο Διονύσης Σαββόπουλος, στο τραγούδι ΚΑΙ ΤΙ ΖΗΤΑΩ. Η συνέχεια το ίδιο σημαντική. Ο Λαυρέντης γράφει μουσική για την ταινία «Ένας κι ένας» και αφού γράψει την μουσική σε πολλά τραγούδια του 2πλου CD του Γ.Νταλάρα, βγάζει τον επόμενο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Το διάλειμμα κρατάει δυο ζωές». Σημαντική στιγμή του δίσκου η συνεργασία με τον Angelo Branduardi. Επόμενη δισκογραφική δουλειά του Λαυρέντη, το single με την μουσική της ταινίας «Εφάπαξ» όπου τραγουδάει ο Γιάννης Κότσιρας (για τον οποίο έγραψε και τη μουσική για το CD Ξύλινο Αλογάκι). Τελευταία του προσωπική δουλειά είναι το CD «Στο αφιερώνω», ενώ συμμετείχε και στο δίσκο «Χρειάζεται ένα θαύμα εδώ», που ουσιαστικά αποτελεί το πρόγραμμα των Μαχαιρίτσα, Τσακνή και Πλιάτσικα στο Σταυρό του Νότου.
Views: 0