Εξεπλάγην με την είδηση του θανάτου του αδελφού μου τρισμακάριστου Μητροπολίτη Ιωάννη Τασιά. Μια είδηση που με πόνεσε στην καρδιά, γιατί γνώριζα το ήθος, την ειλικρίνεια, την ευθύτητα, τον ζήλο και την αψεγάδιαστη φιλοπατρία του. Του δώρισε ο Θεός πολλά τάλαντα τα οποία διέλαμψαν σε όσες θέσεις του είχαν ανατεθεί, τις οποίες ανέλαβε διευθύνοντας και φροντίζοντας με πολύ ξενύχτι και επιμέλεια. Υπήρξε μια αναμμένη φλόγα, ένα λαμπερό αστέρι και ένα ποτάμι προσφοράς. Δίδαξε την νεολαία να αγαπάει την Εκκλησία, την Πατρίδα και τον άνθρωπο ενσαρκώνοντας την βιβλική ρήση «ἐν τέκνοις αὐτοῦ γνωσθήσεται ἀνήρ».
Τον γνώρισα τολμηρό, σθεναρό και τρυφερό που αγαπούσε τους φτωχούς και τους πένητες. Δοκίμασε την ζωή και κατάλαβε ότι είναι μάταια και φθαρτή, ότι η κληρονομιά της μένει σε αυτή. Αξιοποίησε τις δυνατότητές του υπέρ του Κυρίου Ιησού Χριστού και της Εκκλησίας του, ειδικά υπέρ εκείνων των οποίων ακολούθησε ο Χριστός όπως οι φτωχοί και οι ενδεείς, γι’ αυτό τα έργα του υπήρξαν ελεημοσύνη και λατρεία ταυτόχρονα.
Ο Μητροπολίτης Ιωάννης, που σκέπασε το πρόσωπό του το χώμα, έθεσε σε εφαρμογή την εντολή του Αποστόλου Πέτρου «καὶ αὐτὸ τοῦτο δὲ σπουδὴν πᾶσαν παρεισενέγκαντες ἐπιχορηγήσατε ἐν τῇ πίστει ὑμῶν τὴν ἀρετήν», και υπήρξε η ζωή του πίστη, αγώνας και αρετή.
Εγκατέλειψε ο πατέρας Ιωάννης τους οφθαλμούς για να τον δει ο Θεός στον ουρανό, όπου αναμφίβολα βρίσκεται τώρα ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου του αγαπημένου του ακούοντας απ’ Αυτόν επαξίως την ολόγλυκη πρόσκληση «δεῦτε, οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· ἐπείνασα γὰρ καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν».
Είχα την τιμή να τον γνωρίσω όταν ήταν πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητρόπολης Θεσσαλονίκης. Με είχε φιλοξενήσει στην Ιερά Μονή Αγίας Θεοδώρας- όπως άλλωστε βοήθησε με κάθε τρόπο τους εξ Αντιοχείας θεολόγους- και με διόρισε εφημέριο στην ενορία του Αποστόλου Παύλου. Αισθάνθηκα την πατρότητά του και την αγάπη του. Δεν μπορώ να λησμονήσω τις εκκλησιαστικές και τις πατριωτικές του θέσεις, ούτε την στοργή και την μέριμνά του. Έκλεισε λοιπόν τα μάτια του σ΄ αυτόν τον μάταιο κόσμο μην προσδοκώντας παρά να ευαρεστήσει στον Κύριό του για να τα ανοίξει αντικρύζοντας τους θησαυρούς του ουρανού.
Ο πατέρας Τασσιάς αφήνει στις καρδιές όσων τον αγαπούν μια θλίψη συνοδευόμενη από θερμή δέηση προς τον Χριστό τον Θεό μας τον Κύριο των ζώντων και τεθνεώτων ώστε να τον σκεπάσει υπό των πτερύγων Του, να τον ανυψώσει και να τον εντάξει στην χορεία των αγίων και οσίων στην Ουράνια Βασιλεία του.
Είθε ο Αναστάς εκ νεκρών Χριστός να παρηγορήσει τις καρδιές μας με την αύρα του Αγίου Πνεύματος και να τον ελεήσει με το μέγα Του έλεος. Αιωνία η μνήμη του!
Visits: 0
